Poniżej udostępniono dwa nagrania, które były nadawane w Radiu Wolna Europa, pochodzą z https://www.polskieradio.pl/287/5693/Artykul/1701357,ppor-Ludwik-Wiechula-ps-Jelen-Ignac
Wspomnienia Ludwika Wiechuły z akcji wysadzenia przez patrol saperów odcinka torów kolejowych na linii Skarżysko-Kielce jesienią 1944 roku. (RWE, 3.12.1964)
Relacja Ludwika Wiechuły (czyta lektor) Rozbicie więzienia w Końskich(RWE, 1.10.1964)
Ludwik Wiechuła
Wprowadzenie
ur. 30 lipca 1920 r. w Katowicach zm. 7 czerwca 2000 r. w Hamilton (Kanada) – harcerz, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Armii Krajowej, Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, cichociemny, ps. „Jeleń”
Okres przed wojną
Uczył się w szkole powszechnej w Bogucicach (obecnie Katowice), następnie w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. A. Mickiewicza w Katowicach, później w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. W 1939 r. zdał egzamin dojrzałości.
Wraz z bratem Henrykiem oraz bliźniakiem Bernardem działał w Związku Harcerstwa Polskiego, w 1938 r. obaj bracia bliźniacy otrzymali stopień podharcmistrza.
Wraz z bratem Henrykiem oraz bliźniakiem Bernardem działał w Związku Harcerstwa Polskiego, w 1938 r. obaj bracia bliźniacy otrzymali stopień podharcmistrza.
Okres wojny
4 września 1939 r. wraz z poszukiwanym przez gestapo ojcem, uczestnikiem trzech Powstań Śląskich oraz braćmi Henrykiem i Bernardem, w grupie powstańców śląskich ewakuował się z Katowic. 7 września w trakcie bombardowania utracili kontakt z ojcem, dotarł w rejon Lublina.
Początek okupacji niemieckiej był dla rodziny Wiechułów bardzo dramatyczny, najstarszy syn Henryk został zamordowany przez gestapo, a później umarł również ojciec.
Po agresji sowieckiej na Polskę powrócił do Katowic, pod pozorem studiów kleryckich we Włoszech otrzymał niemiecki paszport dla cudzoziemców, pociągiem wraz z bratem bliźniakiem dotarł do Włoch.
Po otrzymaniu paszportu polskiego w Mediolanie, 4 lutego 1940 r. przekroczył granicę włosko – francuską w Modane. 6 lutego wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w Bressuire, przydzielony do 1 kompanii saperów 2 batalionu 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Od 1 maja 1940 r. (wraz z bratem Bernardem) w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w St. Gammes k. Angers.
Po upadku Francji 22 czerwca 1940 r. ewakuowany z Biaritz statkiem m/s „Batory”, 26 czerwca dotarł do Plymouth (Wielka Brytania), następnie od 28 czerwca w Crawford, przydzielony do służby wartowniczej (obserwacja przeciwdesantowa). Od 7 lipca 1940 r. przydzielony do 1 kompanii saperów 1 Brygady Strzelców. Od 15 grudnia w Szkole Podchorążych Saperów w Dundee, po jej ukończeniu (z szóstą lokatą) 3 maja 1941 r. awansowany na stopień kaprala podchorążego.
Ponownie przydzielony do 1 kompanii saperów 1 Brygady Strzelców, od 14 kwietnia 1943 r. dowódca rozpoznania 10 kompanii saperów.
Zgłosił się do służby w Kraju. Od 7 maja 1943 r. w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Przeszkolony ze specjalnością w dywersji, m.in. podczas 6 tygodniowego kursu komandosów w Szkocji, kursu walk ulicznych w Battersea (zbombardowana dzielnica Londyn), kursu spadochronowego w Leven oraz Ringway. Zaprzysiężony na rotę AK (wraz z bratem Bernardem) 4 sierpnia 1943 r. w Chicheley.
Ludwik na swój lot czeka aż do 8 kwietnia 1944 r. Zrzuca go polska załoga kpt. Michała Goszczyńskiego na placówkę odbiorczą „Mirt 1” koło wsi Ociesęki, u podnóża Gór Świętokrzyskich niedaleko Cisowa w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 r. Przyjął pseudonim „Jeleń” i został początkowo przydzielony do oddziału „Wybranieckich” jako instruktor minerski. Od 5 maja dołączył do zgrupowania A. Hedy „Szarego”, gdzie był oficerem sztabu i dowódca 2 kompanii. W oddziale tym „Jeleń” uczestniczył w wielu spektakularnych akcjach, m.in. zdobycia więzienia w Końskich (5.VI.) - wykonuje rozpoznanie i dowodzi główną grupą uderzeniową atakującą więzienie. Uwolniono wtedy 65 więźniów, zniszczono urządzenia telefoniczne na poczcie i na dworcu kolejowym, obrabowano jedno niemieckie przedsiębiorstwo i ostrzelano kwatery policji. Brał udział także w ataku na transport kolejowy w Wólce Plebańskiej (8.VII.).
W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. w wyniku przeszeregowań „Jeleń” został dowódcą 5 kompanii w II batalionie 3 pp Leg. w składzie 2 DP AK. Spotykał tu swego brata Bernarda, który został jego podkomendnym. Po odwołaniu akcji „Burza”, obydwaj bracia w zgrupowaniu „Szarego” uczestniczyli w ciężkich walkach z Niemcami do końca listopada 1944 r. m.in. w bitwach pod Trawnikami, Rykoszynem, Szewcami i Niekłaniem. Po dekoncentracji 2 DP Leg. AK, bracia na początku grudnia 1944 r. zostali skierowani na melinę w okolicy Chlewisk z zadaniem ochrony radiostacji 3 pp.
„Jeleń” od 1 stycznia 1945 r. awansowany na porucznika przebywał w Kielcach, utrzymując kontakt z Komendą Okręgu. Aresztowany pod koniec stycznia w kotle zorganizowanym przez NKWD był więziony w więzieniu kieleckim przy ulicy Zamkowej.
Początek okupacji niemieckiej był dla rodziny Wiechułów bardzo dramatyczny, najstarszy syn Henryk został zamordowany przez gestapo, a później umarł również ojciec.
Po agresji sowieckiej na Polskę powrócił do Katowic, pod pozorem studiów kleryckich we Włoszech otrzymał niemiecki paszport dla cudzoziemców, pociągiem wraz z bratem bliźniakiem dotarł do Włoch.
Po otrzymaniu paszportu polskiego w Mediolanie, 4 lutego 1940 r. przekroczył granicę włosko – francuską w Modane. 6 lutego wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w Bressuire, przydzielony do 1 kompanii saperów 2 batalionu 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Od 1 maja 1940 r. (wraz z bratem Bernardem) w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w St. Gammes k. Angers.
Po upadku Francji 22 czerwca 1940 r. ewakuowany z Biaritz statkiem m/s „Batory”, 26 czerwca dotarł do Plymouth (Wielka Brytania), następnie od 28 czerwca w Crawford, przydzielony do służby wartowniczej (obserwacja przeciwdesantowa). Od 7 lipca 1940 r. przydzielony do 1 kompanii saperów 1 Brygady Strzelców. Od 15 grudnia w Szkole Podchorążych Saperów w Dundee, po jej ukończeniu (z szóstą lokatą) 3 maja 1941 r. awansowany na stopień kaprala podchorążego.
Ponownie przydzielony do 1 kompanii saperów 1 Brygady Strzelców, od 14 kwietnia 1943 r. dowódca rozpoznania 10 kompanii saperów.
Zgłosił się do służby w Kraju. Od 7 maja 1943 r. w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Przeszkolony ze specjalnością w dywersji, m.in. podczas 6 tygodniowego kursu komandosów w Szkocji, kursu walk ulicznych w Battersea (zbombardowana dzielnica Londyn), kursu spadochronowego w Leven oraz Ringway. Zaprzysiężony na rotę AK (wraz z bratem Bernardem) 4 sierpnia 1943 r. w Chicheley.
Ludwik na swój lot czeka aż do 8 kwietnia 1944 r. Zrzuca go polska załoga kpt. Michała Goszczyńskiego na placówkę odbiorczą „Mirt 1” koło wsi Ociesęki, u podnóża Gór Świętokrzyskich niedaleko Cisowa w nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 r. Przyjął pseudonim „Jeleń” i został początkowo przydzielony do oddziału „Wybranieckich” jako instruktor minerski. Od 5 maja dołączył do zgrupowania A. Hedy „Szarego”, gdzie był oficerem sztabu i dowódca 2 kompanii. W oddziale tym „Jeleń” uczestniczył w wielu spektakularnych akcjach, m.in. zdobycia więzienia w Końskich (5.VI.) - wykonuje rozpoznanie i dowodzi główną grupą uderzeniową atakującą więzienie. Uwolniono wtedy 65 więźniów, zniszczono urządzenia telefoniczne na poczcie i na dworcu kolejowym, obrabowano jedno niemieckie przedsiębiorstwo i ostrzelano kwatery policji. Brał udział także w ataku na transport kolejowy w Wólce Plebańskiej (8.VII.).
W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. w wyniku przeszeregowań „Jeleń” został dowódcą 5 kompanii w II batalionie 3 pp Leg. w składzie 2 DP AK. Spotykał tu swego brata Bernarda, który został jego podkomendnym. Po odwołaniu akcji „Burza”, obydwaj bracia w zgrupowaniu „Szarego” uczestniczyli w ciężkich walkach z Niemcami do końca listopada 1944 r. m.in. w bitwach pod Trawnikami, Rykoszynem, Szewcami i Niekłaniem. Po dekoncentracji 2 DP Leg. AK, bracia na początku grudnia 1944 r. zostali skierowani na melinę w okolicy Chlewisk z zadaniem ochrony radiostacji 3 pp.
„Jeleń” od 1 stycznia 1945 r. awansowany na porucznika przebywał w Kielcach, utrzymując kontakt z Komendą Okręgu. Aresztowany pod koniec stycznia w kotle zorganizowanym przez NKWD był więziony w więzieniu kieleckim przy ulicy Zamkowej.
Okres po wojnie
Po rozbiciu więzienia przez oddział „Szarego”, nocą 4/5 sierpnia 1945 r., został uwolniony w grupie ponad 300 więźniów. W więzieniu znajdowali się także: pułkownik Antoni Żółkiewski „Lin” – dowódca 2 Dywizji AK, kapitan Michał Madziara „Siwy” – szef sztabu tej dywizji , por Konrad Suwalski „Mruk” – oficer 2 pułku piechoty AK, Stanisław Wiącek „Inspektor”. Obok dowódców siedzieli zwykli żołnierze jak np. Mirosław Żubrowski „Żak”.
Po uwolnieniu Ludwik w październiku opuścił Polskę. Drogą przez Katowice i Czechosłowację przybył w dniu 1 listopada 1945 r. do Londynu, gdzie został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. Skierowany do I Korpusu Polskiego otrzymał przydział do kompanii oficerów rezerwy umożliwiający podjęcie studiów. W londyńskim Polish University College na Wydziale Lądowym otrzymał w 1949 r. dyplom inżyniera. Podjął pracę w British Reinforced Concrete Company, gdzie przepracował do 1954 r., po czym wyemigrował z rodziną do Kanady.
Na terenie Kanady pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w „Fundation Engineer of Canada”, a później w C.D. Howe Ltd. Specjalizuje się w konstrukcjach stalowych. Zakłada swoją własną firmę i jest partnerem przez cztery lata w D'Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. Od roku 1968 był głównym inżynierem w M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. W Kanadzie, szczególnie w Montrealu jest wiele budynków, w których konstruowaniu brał udział. A oto niektóre: Westmount Square, Les Gaieties d'Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd., Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Fragmenty jego wojennych wspomnień: Jak kamień, Rozbicie więzienia w Końskich, Akcja "Mania” oraz Amnestia, są opublikowane w książce "Drogi cichociemnych" wyd. I, II, III, Veritas, Londyn, 1954, 1961, 1972 oraz Bellona 2010.
Przez wiele lat aktywnie udzielał się w montrealskim oddziale Stowarzyszenia Techników Polskich w Kanadzie. Bardzo aktywnie działał współpracował w Stowarzyszeniu Kombatantów Polskich.
Utrzymywał łączność z cichociemnymi w Londynie. Pomagał wielu kolegom w Polsce.
Zmarł 26 września 1987 r. w Montrealu, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu w Point Claire, w kwaterze „Field of Honour”.
Po uwolnieniu Ludwik w październiku opuścił Polskę. Drogą przez Katowice i Czechosłowację przybył w dniu 1 listopada 1945 r. do Londynu, gdzie został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. Skierowany do I Korpusu Polskiego otrzymał przydział do kompanii oficerów rezerwy umożliwiający podjęcie studiów. W londyńskim Polish University College na Wydziale Lądowym otrzymał w 1949 r. dyplom inżyniera. Podjął pracę w British Reinforced Concrete Company, gdzie przepracował do 1954 r., po czym wyemigrował z rodziną do Kanady.
Na terenie Kanady pracował na odpowiedzialnych stanowiskach w „Fundation Engineer of Canada”, a później w C.D. Howe Ltd. Specjalizuje się w konstrukcjach stalowych. Zakłada swoją własną firmę i jest partnerem przez cztery lata w D'Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. Od roku 1968 był głównym inżynierem w M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. W Kanadzie, szczególnie w Montrealu jest wiele budynków, w których konstruowaniu brał udział. A oto niektóre: Westmount Square, Les Gaieties d'Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd., Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Fragmenty jego wojennych wspomnień: Jak kamień, Rozbicie więzienia w Końskich, Akcja "Mania” oraz Amnestia, są opublikowane w książce "Drogi cichociemnych" wyd. I, II, III, Veritas, Londyn, 1954, 1961, 1972 oraz Bellona 2010.
Przez wiele lat aktywnie udzielał się w montrealskim oddziale Stowarzyszenia Techników Polskich w Kanadzie. Bardzo aktywnie działał współpracował w Stowarzyszeniu Kombatantów Polskich.
Utrzymywał łączność z cichociemnymi w Londynie. Pomagał wielu kolegom w Polsce.
Zmarł 26 września 1987 r. w Montrealu, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu w Point Claire, w kwaterze „Field of Honour”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Życie rodzinne
- Syn Franciszka, górnika, uczestnika trzech Powstań Śląskich oraz Elżbiety z domu Lewan. Brat bliźniak Cichociemnego Bernarda.
- Żona Aleksandra Kocimowska ze Skarżyska, którą poznał w zgrupowaniu „Szarego”, a która po aresztowaniu przez gestapo i po powrocie z obozu w Bergen-Belsen do domu zdecydowała się na wyjazd do Anglii – ślub w 1948 roku.
- Córki: Danuta (ur. 1950 r.) absolwentka Uniwersytetu w Montrealu w zakresie komputerów oraz Leonia (ur. 1953 r.), która ukończyła Wydział Historii na Uniwersytecie Concordia.
Zdjęcia i nagrania
Poniżej udostępniono dwa nagrania, które były nadawane w Radiu Wolna Europa, pochodzą z https://www.polskieradio.pl/287/5693/Artykul/1701357,ppor-Ludwik-Wiechula-ps-Jelen-Ignac
Wspomnienia Ludwika Wiechuły z akcji wysadzenia przez patrol saperów odcinka torów kolejowych na linii Skarżysko-Kielce jesienią 1944 roku. (RWE, 3.12.1964)
Relacja Ludwika Wiechuły (czyta lektor) Rozbicie więzienia w Końskich(RWE, 1.10.1964)
Piśmiennictwo
- https://ompio.pl/wiezniowie/wiechula-ludwik/
- http://elitadywersji.org/bernard-wiechula-cichociemny/
- https://www.polskieradio.pl/287/5693/Artykul/1701357,ppor-Ludwik-Wiechula-ps-Jelen-Ignac
- https://zeszytykombatanckie.pl/cichociemni-ludwik-i-bernard-wiechulowie/
- http://www.polisheng.ca/arch/The%20New%20Link%20%20December%201987%20Mar%201988.pdf
Introduction
Born on 30 July 1920 in Katowice, died 26 September 1987 r. in Montreal (Canada) - a scout, an officer of the Polish Arm Forces in the West, the Home Army, the Armed Forces Delegation for Poland, Silent Unseen ps. Jeleń.
The time before the War
He attended a primary school in Bogucice (currently Katowice), then the State Lower and Higher Secondary School named after A. Mickiewicz in Katowice, then the Lower Secondary School named after Wojciech Górski in Warsaw. In 1939 he passed the leaving examination. Together with brother Henryk and twin brother Bernard he was in the Polish Scouting and Guiding Association (ZHP), in 1938 both twins were awarded the sub-scoutmaster rank.
The time of the War
On 4 September 1939 together with his father, a participant of three Silesian Uprisings wanted by the Gestapo, and with brothers Henryk and Bernard, he evacuated from Katowice in a group of insurgents. On 7 September during a bombardment they lost contact with their father and reached the region of Lublin.
The beginning of the German occupation was for the Wiechuł Family very dramatic, the oldest son Henryk was murdered by the Gestapo, and then the father died too.
After the Soviet invasion of Poland he came back to Katowice, under the guise of clerical studies in Italy he obtained a German passport for foreigners, he arrived to Italy with his twin brother by train.
After he obtained a Polish passport in Milan, on 4 February 1940 he crossed the border between Italy and France in Modane. On 6 February he joined the Polish Arm Forces in Bressuire, assigned to the 1st sapper company 2nd battalion 2nd Rifle Division. From 1 May 1940 (together with brother Bernard) in the Reserve Sapper Officer Cadet School in St. Gammes beside Angers. After the fall of France on 22 June 1940, evacuated from Biartiz, on a ship m/s “Batory”, on 26 June he arrived to Plymouth (the Great Britian), then from 28 June in Crawford, assigned to the guard duty (anti-amphibian observation). From 7 July 1940 assigned to the 1st sapper company 1st Rifle Brigade. From 15 December in the Sapper Officer Cadet School in Dundee, after graduation (with the 6th rank) on 3 May 1941 he was promoted to cadet corporal.
Once more assigned to the 1st sapper company 1st Rifle Brigade, from 14 April 1943 reconnaissance commander of the 10th sapper company.
He came forward to serve in the Country. From 7 May 1943 in the 1st Independent Parachute Brigade. Trained with the diversion major, including during the 6-week ranger course in Scotland, street fighting course in Battersea (a bombarded district of London), parachute course in Leven and Ringway. Sworn upon the oath of the Home Army (together with brother Bernard) on 4 August 1943 in Chicheley.
Ludwik had been waiting for his flight until 8 April 1944. He was dropped by the Polish crew under captain Michał Goszczyński to the receiving facility “Mirt 1” near the village of Ociesęki, at the foot of the Świętokrzyskie Mountains, near Cisów in the night from 8 to 9 April 1944. He adopted the pseudonym “Jeleń” and was assigned at the beginning to “Wybranieccy” Division as a mine instructor. From 5 May he joined the group of A. Heda “Szary”, where he was a staff officer and the 2nd company commander. In this division “Jeleń” participated in many spectacular operations, including the Raid on Końskie Prison (5/06) – he performed a recon and commanded the main striking force attacking the prison. During the operation 65 prisoners were rescued, telephone devices at the post and the railway station were destroyed, a German enterprise was robbed and police quarters fired on. He also took part in the attack on the railway transport in Wólka Plebańska (8/07).
On first days of August 1944 in result of upgrading “Jeleń” became the 5th company commander in the 2nd battalion 3rd Legions Infantry Regiment 2nd Home Army Infantry Division. He met here his brother Bernard, who from now on was his subordinate. After cancelation of the Operation Tempest [Polish: “Burza”] both brothers in the group of “Szary” took part in the heavy combats with Gemans until end of November 1944, including in the battle of Trawniki, Rykoszyn, Szewce, Niekłań. After the dispersal of the 2nd Home Army Infantry Division at the beginning of December the brothers were sent to the hiding spot near Chlewiska with the mission to protect a radio station of the 3rd Legions Infantry Regiment.
“Jeleń”, from 1 January 1945 promoted to lieutenant, stayed in Kielce, keeping contact with the Command of the District. Arrested at the end January in an encirclement organised by NKWD he was imprisoned in Kielce at Zamkowa Street.
The beginning of the German occupation was for the Wiechuł Family very dramatic, the oldest son Henryk was murdered by the Gestapo, and then the father died too.
After the Soviet invasion of Poland he came back to Katowice, under the guise of clerical studies in Italy he obtained a German passport for foreigners, he arrived to Italy with his twin brother by train.
After he obtained a Polish passport in Milan, on 4 February 1940 he crossed the border between Italy and France in Modane. On 6 February he joined the Polish Arm Forces in Bressuire, assigned to the 1st sapper company 2nd battalion 2nd Rifle Division. From 1 May 1940 (together with brother Bernard) in the Reserve Sapper Officer Cadet School in St. Gammes beside Angers. After the fall of France on 22 June 1940, evacuated from Biartiz, on a ship m/s “Batory”, on 26 June he arrived to Plymouth (the Great Britian), then from 28 June in Crawford, assigned to the guard duty (anti-amphibian observation). From 7 July 1940 assigned to the 1st sapper company 1st Rifle Brigade. From 15 December in the Sapper Officer Cadet School in Dundee, after graduation (with the 6th rank) on 3 May 1941 he was promoted to cadet corporal.
Once more assigned to the 1st sapper company 1st Rifle Brigade, from 14 April 1943 reconnaissance commander of the 10th sapper company.
He came forward to serve in the Country. From 7 May 1943 in the 1st Independent Parachute Brigade. Trained with the diversion major, including during the 6-week ranger course in Scotland, street fighting course in Battersea (a bombarded district of London), parachute course in Leven and Ringway. Sworn upon the oath of the Home Army (together with brother Bernard) on 4 August 1943 in Chicheley.
Ludwik had been waiting for his flight until 8 April 1944. He was dropped by the Polish crew under captain Michał Goszczyński to the receiving facility “Mirt 1” near the village of Ociesęki, at the foot of the Świętokrzyskie Mountains, near Cisów in the night from 8 to 9 April 1944. He adopted the pseudonym “Jeleń” and was assigned at the beginning to “Wybranieccy” Division as a mine instructor. From 5 May he joined the group of A. Heda “Szary”, where he was a staff officer and the 2nd company commander. In this division “Jeleń” participated in many spectacular operations, including the Raid on Końskie Prison (5/06) – he performed a recon and commanded the main striking force attacking the prison. During the operation 65 prisoners were rescued, telephone devices at the post and the railway station were destroyed, a German enterprise was robbed and police quarters fired on. He also took part in the attack on the railway transport in Wólka Plebańska (8/07).
On first days of August 1944 in result of upgrading “Jeleń” became the 5th company commander in the 2nd battalion 3rd Legions Infantry Regiment 2nd Home Army Infantry Division. He met here his brother Bernard, who from now on was his subordinate. After cancelation of the Operation Tempest [Polish: “Burza”] both brothers in the group of “Szary” took part in the heavy combats with Gemans until end of November 1944, including in the battle of Trawniki, Rykoszyn, Szewce, Niekłań. After the dispersal of the 2nd Home Army Infantry Division at the beginning of December the brothers were sent to the hiding spot near Chlewiska with the mission to protect a radio station of the 3rd Legions Infantry Regiment.
“Jeleń”, from 1 January 1945 promoted to lieutenant, stayed in Kielce, keeping contact with the Command of the District. Arrested at the end January in an encirclement organised by NKWD he was imprisoned in Kielce at Zamkowa Street.
The time after the War
After the Raid on Kielce Prison by the division of “Szary” in the night from 4-5 August 1945 he was released in a group of over 300 prisoners. Inprisoned were also: colonel Antoni Zółkiewski “Lin” – a commander of the 2nd Home Army Division, captain Michał Madziara “Siwy” – a chief of staff of this division, lieutenant Konrad Suwalski “Mruk” – an officer of the 2nd Home Army Infantry Regiment, Stanisław Wiącek “Inspektor”. Among the officers there were common soldiers like for example Mirosław Żubrowski “Żak”.
After being released Ludwik left Poland in October. Through Katowice and Czechoslovakia he arrived on 1 November 1945 to London where he joined the Polish Arm Forces.
Delegated to the 1st Polish Corps he was assigned to the reserve officers company making it available to him to start studies. In the Polish University College in London in the Faculty of Civil Engineering he obtained an engineer degree in 1949. He took up a job in the British Reinforced Concrete Company where he worked until 1954 after which he emigrated with his family to Canada.
In Canada he worked in positions of responsibility in “Foundation Engineer of Canada, and then in C.D. Howe Ltd. He specialised in steel constructions. He strated his own business and four years is an associate in D’Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. From 1968 he was the main engineer in M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. In Canada, particularly in Montreal” there are a lot of buildings in the constructing of which he participated. Some of them are: Westmount Square, Les Gaieties d’Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd, Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Fragments of his memories from the time of the War: Like a stone, Raid on Końskie Prison, “Mania” Operation, and Amnesty, were published in the book “Drogi cichociemnych” [Ways of Silent Unseen], edit. I, II, III, Veritas, London, 1954, 1961, 1972 and Bellona 2010.
Many years he participated actively in the Montreal branch of the Polish Engineers Association in Canada. He cooperated actively in the Polish ex-Combatant Association. He maintained contact with the Silent Unseen in London. He helped many colleagues in Poland.
He died on 26 September 1987 in Montreal where he was buried on a municipal cemetery in Point Claire in the “Field of Honour” quarter.
After being released Ludwik left Poland in October. Through Katowice and Czechoslovakia he arrived on 1 November 1945 to London where he joined the Polish Arm Forces.
Delegated to the 1st Polish Corps he was assigned to the reserve officers company making it available to him to start studies. In the Polish University College in London in the Faculty of Civil Engineering he obtained an engineer degree in 1949. He took up a job in the British Reinforced Concrete Company where he worked until 1954 after which he emigrated with his family to Canada.
In Canada he worked in positions of responsibility in “Foundation Engineer of Canada, and then in C.D. Howe Ltd. He specialised in steel constructions. He strated his own business and four years is an associate in D’Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. From 1968 he was the main engineer in M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. In Canada, particularly in Montreal” there are a lot of buildings in the constructing of which he participated. Some of them are: Westmount Square, Les Gaieties d’Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd, Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Fragments of his memories from the time of the War: Like a stone, Raid on Końskie Prison, “Mania” Operation, and Amnesty, were published in the book “Drogi cichociemnych” [Ways of Silent Unseen], edit. I, II, III, Veritas, London, 1954, 1961, 1972 and Bellona 2010.
Many years he participated actively in the Montreal branch of the Polish Engineers Association in Canada. He cooperated actively in the Polish ex-Combatant Association. He maintained contact with the Silent Unseen in London. He helped many colleagues in Poland.
He died on 26 September 1987 in Montreal where he was buried on a municipal cemetery in Point Claire in the “Field of Honour” quarter.
Orders and Distinctions
- Cross of Valour – fourfold
Family Life
- Son of Franciszek, a miner, a participant of the three Silesian Uprisings, and Elżbieta nee Lewan. The twin brother of Silent Unseen Bernard.
- Wife Aleksandra Kocimowska from Skarżysko, who he got to know in the group of “Szary” and who after being arrested by the Gestapo and after coming back from the camp in Bergen-Belsen decided to emigrate to England – the wedding in 1948.
- Daughters: Danuta (born on 1950), a graduate of the computer studies at the University of Montreal, and Leonia (born on 1953) who graduated from the Faculty of History at the Concordia University.
Pictures
Literature
- https://ompio.pl/wiezniowie/wiechula-ludwik/
- http://elitadywersji.org/bernard-wiechula-cichociemny/
- https://www.polskieradio.pl/287/5693/Artykul/1701357,ppor-Ludwik-Wiechula-ps-Jelen-Ignac
- https://zeszytykombatanckie.pl/cichociemni-ludwik-i-bernard-wiechulowie/
- http://www.polisheng.ca/arch/The%20New%20Link%20%20December%201987%20Mar%201988.pdf
Introduction
Né le 30 juillet 1920 à Katowice, décédé le 7 juin 2000 à Hamilton (Canada) – scout, officier des Forces Armées Polonaises de l’Ouest, de l’Armée de l’Intérieur, de la Délégation des Forces Armées pour Pologne, Parachutiste de nuit, nom de guerre : « Jeleń »
Période d’avant la guerre
Il fréquentait l’école primaire à Bogucice (actuellement Katowice), puis le Collège National et le Lycée A. Mickiewicz à Katowice, puis le Collège Wojciech Górski à Varsovie. En 1939, il a réussi à ses examens de baccalauréat. Avec son frère Henryk et son frère jumeau Bernard, il était un membre actif de l’Association du Scoutisme Polonais, en 1938, les deux frères jumeaux sont devenus titulaire du grade de sous-chef de troupe.
Période de la guerre
Le 4 septembre 1939, avec son père recherché par la Gestapo, participant à trois insurrections de Silésie, et ses frères Henryk et Ludwik, avec un groupe des insurgés silésiens, il a quitté Katowice. Le 7 septembre, lors d’un bombardement, après avoir perdu le contact avec son père, il est arrivé dans la région de Lublin.
Les débuts de l’occupation allemande étaient très dramatiques pour la famille Wiechuła, leur fils aîné, Henryk, a été tué par la Gestapo, puis c’était leur père qui est mort.
Après l’agression soviétique en Pologne, il est revenu à Katowice. Sous prétexte des études ecclésiastiques en Italie, il est devenu titulaire d’un passeport allemand pour les étrangers et il est arrivé en Italie en train avec son frère jumeau.
Dès qu’il a reçu un passeport polonais à Milan, il a affranchi la frontière Italie-France le 4 février 1940 à Modane. Le 6 février, il a adhéré aux Forces Armées Polonaises à Bressuire, affecté à la 1ère compagnie des sapeurs du 2ème bataillon de la 2ème Division d’Infanterie Polonaise. Du 1 mai 1940 (avec son frère Ludwik), il fréquentait l’École Supérieure des Officiers de Réserve des Sapeurs à St. Gammes près d’Angers.
Après l’armistice du 22 juin 1940 r. évacué de Biarritz en bateau m/s « Batory », le 26 juin, il est arrivé à Plymouth (Grande Bretagne), puis à partir du 28 juin, il s’est installé à Crawford, affecté au service de garde (observation dans le cadre de la défense anti-débarquement). À compter du 7 juillet 1940, affecté à la 1ère compagnie des sapeurs de la 1ère Brigade de Chasseurs. À compter du 15 décembre, il fréquentait l’École des Officiers Sapeurs à Dundee ; à la fin de ses études (avec le sixième résultat), il a été promu au grade de caporal aspirant le 3 mai 1941.
Affecté à nouveau à la 1ère compagnie des sapeurs de la 1ère Brigade de Chasseurs, à compter du 14 avril 1943, chef de la reconnaissance de la 10ème compagnie des sapeurs.
Il s’est présenté pour le service en Pologne. À compter du 7 mai 1943, il fait partie de la 1ère Brigade Indépendante des Parachutistes. Il a fait un stage avec spécialité diversion, entre autres lors d’un cours de 6 semaines pour les commandos en Écosse, lors d’un cours des batailles dans les rues à Battersea (quartier de Londres bombardé), lors d’un cours pour les parachutistes à Leven et à Ringway. Il a prêté son serment sur la formule de l’AI (avec son frère Bernard) le 4 août 1943 à Chicheley.
Ludwik attend son vol jusqu’au 8 avril 1944 r. Il a été parachuté par une équipe polonaise du capitaine Michał Goszczyński sur le poste de réception « Mirt 1 » près du village Ociesęki, aux pieds du Massif de la Saintre-Croix, à proximité de Cisów, dans la nuit du 8 au 9 avril 1944 r. Il a adopté le nom de guerre de « Jeleń » et initialement, il a été affecté au détachement « Wybranieccy » en tant que formateur mineur. Le 5 mai, il a rejoint le groupement d’A. Heda « Szary » où il faisait la fonction d’officier de l’état-major et de chef de la 2ème compagnie. Avec ce détachement, « Jeleń » a pris part à plusieurs actions spectaculaires, entre autres la prise de la prison à Końskie (5.VI.) – il a fait la reconnaissance et il dirigeait le principal groupe attaquant la prison. Cette attaque a permis de libérer 65 prisonniers, de détruire les appareils téléphoniques à la poste et à la gare ferroviaire, de cambrioler une entreprise allemande et de mitrailler le cantonnement de la police. Il a également pris part dans une attaque sur un transport ferroviaire à Wólka Plebańska (8.VII.).
Dans les premiers jours d’août 1944, suite aux reclassements, « Jeleń » est devenu commandant de la 5ème compagnie du IIème bataillon du 3ème sous-régiment Leg. de la 2ème DI de l’AI. Là, il a rencontré son frère Bernard qui est devenu son subalterne. Après l’annulation de l’action « Burza », les deux frères, dans le cadre du groupement « Szary », ont pris part dans de lourds combats avec les Allemands jusqu’à la fin de novembre 1944, il s’agit des batailles de Trawniki, de Rykoszyn, de Szewce et de Niekłań. Après une déconcentration de la 2ème DI Leg. AK, au début de décembre 1944, les deux frères ont été affectés à la planque dans les environs de Chlewiska pour protéger la station radio du 3ème sous-régiment.
Le 1 janvier 1945, « Jeleń », promu au grade de lieutenant, séjournait à Kielce tout en restant en contact avec le Commandement du District. Arrêté à la fin de janvier dans une piège organisé par le NKVD, il a été emprisonné à Kielce rue Zamkowa.
Les débuts de l’occupation allemande étaient très dramatiques pour la famille Wiechuła, leur fils aîné, Henryk, a été tué par la Gestapo, puis c’était leur père qui est mort.
Après l’agression soviétique en Pologne, il est revenu à Katowice. Sous prétexte des études ecclésiastiques en Italie, il est devenu titulaire d’un passeport allemand pour les étrangers et il est arrivé en Italie en train avec son frère jumeau.
Dès qu’il a reçu un passeport polonais à Milan, il a affranchi la frontière Italie-France le 4 février 1940 à Modane. Le 6 février, il a adhéré aux Forces Armées Polonaises à Bressuire, affecté à la 1ère compagnie des sapeurs du 2ème bataillon de la 2ème Division d’Infanterie Polonaise. Du 1 mai 1940 (avec son frère Ludwik), il fréquentait l’École Supérieure des Officiers de Réserve des Sapeurs à St. Gammes près d’Angers.
Après l’armistice du 22 juin 1940 r. évacué de Biarritz en bateau m/s « Batory », le 26 juin, il est arrivé à Plymouth (Grande Bretagne), puis à partir du 28 juin, il s’est installé à Crawford, affecté au service de garde (observation dans le cadre de la défense anti-débarquement). À compter du 7 juillet 1940, affecté à la 1ère compagnie des sapeurs de la 1ère Brigade de Chasseurs. À compter du 15 décembre, il fréquentait l’École des Officiers Sapeurs à Dundee ; à la fin de ses études (avec le sixième résultat), il a été promu au grade de caporal aspirant le 3 mai 1941.
Affecté à nouveau à la 1ère compagnie des sapeurs de la 1ère Brigade de Chasseurs, à compter du 14 avril 1943, chef de la reconnaissance de la 10ème compagnie des sapeurs.
Il s’est présenté pour le service en Pologne. À compter du 7 mai 1943, il fait partie de la 1ère Brigade Indépendante des Parachutistes. Il a fait un stage avec spécialité diversion, entre autres lors d’un cours de 6 semaines pour les commandos en Écosse, lors d’un cours des batailles dans les rues à Battersea (quartier de Londres bombardé), lors d’un cours pour les parachutistes à Leven et à Ringway. Il a prêté son serment sur la formule de l’AI (avec son frère Bernard) le 4 août 1943 à Chicheley.
Ludwik attend son vol jusqu’au 8 avril 1944 r. Il a été parachuté par une équipe polonaise du capitaine Michał Goszczyński sur le poste de réception « Mirt 1 » près du village Ociesęki, aux pieds du Massif de la Saintre-Croix, à proximité de Cisów, dans la nuit du 8 au 9 avril 1944 r. Il a adopté le nom de guerre de « Jeleń » et initialement, il a été affecté au détachement « Wybranieccy » en tant que formateur mineur. Le 5 mai, il a rejoint le groupement d’A. Heda « Szary » où il faisait la fonction d’officier de l’état-major et de chef de la 2ème compagnie. Avec ce détachement, « Jeleń » a pris part à plusieurs actions spectaculaires, entre autres la prise de la prison à Końskie (5.VI.) – il a fait la reconnaissance et il dirigeait le principal groupe attaquant la prison. Cette attaque a permis de libérer 65 prisonniers, de détruire les appareils téléphoniques à la poste et à la gare ferroviaire, de cambrioler une entreprise allemande et de mitrailler le cantonnement de la police. Il a également pris part dans une attaque sur un transport ferroviaire à Wólka Plebańska (8.VII.).
Dans les premiers jours d’août 1944, suite aux reclassements, « Jeleń » est devenu commandant de la 5ème compagnie du IIème bataillon du 3ème sous-régiment Leg. de la 2ème DI de l’AI. Là, il a rencontré son frère Bernard qui est devenu son subalterne. Après l’annulation de l’action « Burza », les deux frères, dans le cadre du groupement « Szary », ont pris part dans de lourds combats avec les Allemands jusqu’à la fin de novembre 1944, il s’agit des batailles de Trawniki, de Rykoszyn, de Szewce et de Niekłań. Après une déconcentration de la 2ème DI Leg. AK, au début de décembre 1944, les deux frères ont été affectés à la planque dans les environs de Chlewiska pour protéger la station radio du 3ème sous-régiment.
Le 1 janvier 1945, « Jeleń », promu au grade de lieutenant, séjournait à Kielce tout en restant en contact avec le Commandement du District. Arrêté à la fin de janvier dans une piège organisé par le NKVD, il a été emprisonné à Kielce rue Zamkowa.
Période après la guerre
Après la débandade de la prison par le détachement « Szary » », dans la nuit du 4 au 5 août 1945, il a été libéré avec un groupe de plus de 300 prisonniers. Il a été emprisonné avec colonel Antoni Żółkiewski « Lin » – commandant de la 2ème Division de l’AI, capitaine Michał Madziara « Siwy » – chef de l’état-major de cette division, lieutenant Konrad Suwalski « Mruk » – officier du 2 régiment d’infanterie de l’AI, Stanisław Wiącek « Inspektor ». Sauf les commandants. Dans la prison, il y avait des soldats ordinaires tels que Mirosław Żubrowski « Żak ».
Après sa libération, Ludwik a quitté la Pologne en octobre. À travers Katowice et la Tchécoslovaquie, il est arrivé à Londres le 1er novembre 1945 où il a été affecté aux Forces Armées Polonaises. Après avoir été envoyé au Ier Corps Polonais, il a été affecté à la compagnie des officiers de réserve ce qui lui a permis de commencer ses études. À la Faculté Terrestre de Polish University College à Londres, il est devenu titulaire du diplôme en 1949. Il a été engagé par British Reinforced Concrete Company où il a travaillé jusqu’à 1954, puis il est parti pour le Canada avec sa famille.
Au Canada, il a occupé des fonctions responsables chez « Fundation Engineer of Canada », puis chez C.D. Howe Ltd. Il était spécialiste des structures en acier. Il a fondé sa propre entreprise et pendant quatre ans, il était partenaire chez D'Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. À partir de 1968, il était ingénieur en chef chez M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. Au Canada, notamment à Montréal, il a participé à la conception de plusieurs bâtiments. En voici quelques-uns : Westmount Square, Les Gaieties d'Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd., Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Les fragments de ses souvenirs de guerre : Jak kamień, Rozbicie więzienia w Końskich, Akcja « Mania » et Amnestia ont été publiés dans le livre « Drogi cichociemnych » éd. I, II, III, Veritas, Londres, 1954, 1961, 1972 et Bellona 2010.
Pendant plusieurs années, il était un membre actif de la filiale à Montréal de l’Association des Techniciens Polonais au Canada. Il menait une coopération très active au sein de l’Association des Anciens Combattants Polonais.
Il restait en contact avec les Parachutistes de nuit à Londres. Il a aidé plusieurs collègues en Pologne.
Il a décédé le 26 septembre 1987 à Montréal où il a été enseveli dans le cimetière local à Point Claire, dans le secteur « Field of Honour ».
Après sa libération, Ludwik a quitté la Pologne en octobre. À travers Katowice et la Tchécoslovaquie, il est arrivé à Londres le 1er novembre 1945 où il a été affecté aux Forces Armées Polonaises. Après avoir été envoyé au Ier Corps Polonais, il a été affecté à la compagnie des officiers de réserve ce qui lui a permis de commencer ses études. À la Faculté Terrestre de Polish University College à Londres, il est devenu titulaire du diplôme en 1949. Il a été engagé par British Reinforced Concrete Company où il a travaillé jusqu’à 1954, puis il est parti pour le Canada avec sa famille.
Au Canada, il a occupé des fonctions responsables chez « Fundation Engineer of Canada », puis chez C.D. Howe Ltd. Il était spécialiste des structures en acier. Il a fondé sa propre entreprise et pendant quatre ans, il était partenaire chez D'Allemagne & Wiechuła Consulting Engineers. À partir de 1968, il était ingénieur en chef chez M. Backler & Assoc. Consulting Engineers. Au Canada, notamment à Montréal, il a participé à la conception de plusieurs bâtiments. En voici quelques-uns : Westmount Square, Les Gaieties d'Anjou, Cavendish Mall, C.I.L. Blgd., Plaza Cote des Neiges, 550 Sherbrooke West, Dorchester & Beaver Hall Hill.
Les fragments de ses souvenirs de guerre : Jak kamień, Rozbicie więzienia w Końskich, Akcja « Mania » et Amnestia ont été publiés dans le livre « Drogi cichociemnych » éd. I, II, III, Veritas, Londres, 1954, 1961, 1972 et Bellona 2010.
Pendant plusieurs années, il était un membre actif de la filiale à Montréal de l’Association des Techniciens Polonais au Canada. Il menait une coopération très active au sein de l’Association des Anciens Combattants Polonais.
Il restait en contact avec les Parachutistes de nuit à Londres. Il a aidé plusieurs collègues en Pologne.
Il a décédé le 26 septembre 1987 à Montréal où il a été enseveli dans le cimetière local à Point Claire, dans le secteur « Field of Honour ».
Ordres et décorations
- Croix de la valeur – quatre fois
Famille
- Fils de Franciszek, mineur, participant à trois insurrections de Silésie, et d’Elżbieta née Lewan. Frère jumeau du Parachutiste de nuit Bernard.
- Sa femme, c’était Aleksandra Kocimowska de Skarżysko, il l’a connu dans le groupement « Szary », elle a été arrêtée par la Gestapo et après son retour du camp Bergen-Belsen, elle a décidé de quitter la Pologne pour l’Angleterre – mariés en 1948.
- Filles : Danuta (née en 1950), diplômée de l’Université à Montréal en informatique et Leonia (née en 1953), diplômée de la Faculté d’Histoire à l’Université Concordia.
Photos
Littérature
- https://ompio.pl/wiezniowie/wiechula-ludwik/
- http://elitadywersji.org/bernard-wiechula-cichociemny/
- https://www.polskieradio.pl/287/5693/Artykul/1701357,ppor-Ludwik-Wiechula-ps-Jelen-Ignac
- https://zeszytykombatanckie.pl/cichociemni-ludwik-i-bernard-wiechulowie/
- http://www.polisheng.ca/arch/The%20New%20Link%20%20December%201987%20Mar%201988.pdf