Kopiec Powstania Warszawskiego
Kopiec Powstania Warszawskiego, południowa strona ul. Bartyckiej
Kopiec Powstania Warszawskiego to sztuczne wzniesienie znajdujące się na Czerniakowie, w warszawskiej dzielnicy Mokotów, po południowej stronie ul. Bartyckiej. Kopiec ten uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy z 24 marca 2004 roku został nazwany Kopcem Powstania Warszawskiego.
Dane
- wysokość względna: ok. 37 m (121 m n.p.m.),
- prowadzące od 2004 schody na Kopiec są najdłuższymi w Warszawie – mają 350 stopni i 35 spoczników.
Sypanie kopca rozpoczęto po 1945 roku, zwożąc tu gruzy zniszczonych w 1944 roku dzielnic Warszawy. Jeszcze w latach 60. XX wieku na kopiec wjeżdżały śmieciarki, zwalając tu gruz i śmieci. Stąd nazwa kopca używana w tych latach – „Zwałka”, „Śmieciara”. Na planie Warszawy wydanym w 1995 roku użyto nazwy „Góra Śmieci”. Na innych mapach kopiec bywał opisywany jako „Kopiec Czerniakowski”.
W latach 60. i 70. wśród studentów Uniwersytetu Warszawskiego, którzy odbywali studium wojskowe w pobliskich barakach, obowiązywała nazwa „Kopiec (lub Kurhan) Kucejki”, od nazwiska kapitana LWP (a później majora) Henryka Kucejki, który uczył w tym studium i był bohaterem niezliczonych anegdot.
Na przełomie wieków u podnóża kopca od strony ul. Bartyckiej leżał duży głaz granitowy z napisem: GŁAZ POD KOPIEC KONSTYTUCJI 1791.
Ok. 1998 roku środowisko Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, z inicjatywy ppłk. Eugeniusza Ajewskiego ps. „Kotwa”, zaproponowało uporządkowanie kopca i nazwanie go „Kopcem Pamięci Narodowej”. Po dyskusjach ze środowiskiem ŚZŻAK radni Warszawy podjęli 24 marca 2004 roku uchwałę o nadaniu nazwy „Kopiec Powstania Warszawskiego”.
Z okazji 60. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego uporządkowano szczyt kopca i zbudowano schody umożliwiające wygodne dojście od ul. Bartyckiej.
Na wyłożonej kostką płaszczyźnie zainstalowany został kilkumetrowej wysokości symbol Polski Walczącej. Monument zaprojektował żołnierz Armii Krajowej ppłk inż. architekt Eugeniusz Ajewski.
Po dwóch stronach monumentu umieszczono 2 tablice pamiątkowe. Pierwsza poświęcona jest pamięci żołnierzy AK, powstańców warszawskich i mieszkańców Warszawy pomordowanych i poległych w latach 1939–1944, druga – twórcy monumentu.
Na szczyt prowadzą schody, które od sierpnia 2004 noszą nazwę alei Godziny „W”. Wzdłuż schodów ustawione są setki małych drewnianych krzyży, w okresie rocznic powstańczych przepasanych biało-czerwonymi opaskami.
Tradycyjnie w dniu 1 sierpnia, w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, na kopcu o godz. 21.00 odbywają się uroczystości, w trakcie których następuje rozpalenie ogniska ogniem przyniesionym przez „sztafetę pokoleń” z Grobu Nieznanego Żołnierza. W skład „sztafety pokoleń” wchodzą kombatanci, żołnierze, harcerze i strażnicy miejscy. Ognisko płonie przez 63 dni, do 3 października, i jest utrzymywane przez Straż Miejską.
Ze szczytu kopca można podziwiać panoramę Warszawy w kierunku południowym i zachodnim.
U podstawy kopca, od strony parkingu przy ul. Bartyckiej, znajduje się tablica-obelisk zaprojektowana przez architekta Roberta Drzazgę, informująca o historii powstania kopca i jego nazwie.
Schody prowadzące na Kopiec
Tablica poświęcona pamięci żołnierzy AK, powstańców warszawskich i mieszkańców Warszawy pomordowanych i poległych w latach 1939–1944
Tablica poświęcona twórcy monumentu
Tablica informująca o historii powstania kopca i jego nazwie
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Kopiec_Powstania_Warszawskiego
- http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/32381,warszawa-kopiec-powstania-warszawskiego.html