Zaprzysiężony w listopadzie 1943. Przysięgę składał w swoim mieszkaniu przy ul. Towarowej 8 razem z kolegami z 1 sekcji IV drużyny, 1 plut. komp. B2 w obecności dowódcy plutonu ppor. Stefana Dażwańskiego ps. „Stefan", plut. pchor. Bolesława Koronkiewicza ps. „Huber" i dowódcy IV drużyny 1 plut. kpr. pchor. Jerzego Sakowskiego ps. „Pilot". Przysięgę przyjął ks. kapelan Jan Zieja ps. „Rybak".
Od złożenia przysięgi do wybuchu Powstania przechodził przeszkolenie wojskowe razem z 1 sekcją IV drużyny. Szkolenie (nauka o broni, musztra, początki wyszkolenia strzeleckiego, taktyka i walki w mieście) odbywało się w jego mieszkaniu przy ul. Towarowej 8 oraz w parkach i w okolicach podwarszawskich.
1 sierpnia 1944 o godz. 15°° przyszła łączniczka z rozkazem: „Zbiórka o godz. 17°° na ul. Madalińskiego 86 w pełnym uzbrojeniu". Pluton zebrał się w pełnym składzie (62 osoby) na miejsc zbiórki. Uzbrojenie plutonu: 3 rkm, 6-8 kb, 6-8 pm, 15 pistoletów, 100 granatów, 20 butelek zapalających, 10 kg plastyku, 6 gamonów, 5 dużych granatów ppanc. Z miejsca zbiórki z tym oddziałem „Ryś" wyruszył do walki. Zgodnie z rozkazem jako żołnierz plutonu bierze udział w ataku na Szkołę Rękodzielniczą - róg ul. Kazimierzowskiej i ul. Narbutta, szkoła była zajęta przez 600 esesmanów. Walki trwały do wieczora, szkoła wskutek dużej przewagi niemieckiej w ludziach i sile ognia nie została zdobyta. Pluton wycofał się, następnie otrzymuje rozkaz zdobycia szkoły przy ul. Woronicza - w szkole stacjonowała kompania rowerzystów, było ich kilkuset. Niemcy wystraszeni atakiem powstańców wykorzystując sprzyjający moment uciekli. Zdobyto: 2 moździerze, 1 granatnik, kilka karabinów, sporo amunicji, 5 kg materiałów wybuchowych, 40 rowerów, 3 samochody - w tym jeden osobowy czarny Steyr 220 w wersji kabriolet, oraz dobrze zaopatrzony magazyn żywnościowy. Zajęcie szkoły pozwoliło na opanowanie dużego obszaru, nazwanego potem Rzeczpospolitą Mokotowską. Podczas walk szkoła była siedmiokrotnie odbijana.
Po zdobyciu szkoły „Ryś” wraz z zdziesiątkowanym plutonem przedziera się w kierunku Fortu Mokotowskiego.
Tutaj pluton został ostrzelany przez oddziały niemieckie, właściwie przestał istnieć. Rannego „Rysia" łączniczka „Jaga" zaprowadziła na u!. Puławską 132. Następnie resztki plutonu, w składzie którego był „Ryś", w połączeniu z drugim plutonem zajęły pozycję przy ul. Różanej.
27.09.1944 kompania B2 otrzymała rozkaz wejścia do kanałów na rogu ul. Bałuckiego i ul. Odolańskiej. Weszła tam jako ostatnia. „Ryś" szedł kanałem wysokim na około 90 cm (w tym 1/3 zajmowały wyschnięte nieczystości) do ul. Puławskiej do czasu wrzucenia przez Niemców karbidu, na skutek którego nastąpi! odwrót. Wraz z innymi powstańcami wyszedł z kanału i wrócił na ul. Bałuckie róg ul. Odolańskiej. Tu już czekali Niemcy. Popędzili powstańców do rogu Kazimierza i Różanej. Był tam rów przeciwczołgowy. Kazali im zdjąć buty i koszule, stanąć twarzą do płotu i położyć na nim ręce. Za powstańcami ustawili karabiny maszynowe skierowane w ich plecy. W ostatniej chwili nadszedł starszy rangą Niemiec, który powiedział: „To nie są bandyci, to są jeńcy". Popędzono wszystkich na Fort Mokotowski, potem do Pruszkowa. „Rysia" wraz z innymi powstańcami przewieziono w bydlęcych wagonach do Sochaczewa. a następnie w podobnych wagonach (po 60 osób w każdym) do Stalagu XB w Sandbostel (numer jeniecki 221974).
Od października 1944 do 30 kwietnia 1945 pracował fizycznie w firmie „Hapag” w Hamburgu.

W lipcu 1945 przewieziony przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż z Niemiec na leczenie do Szwecji.
W listopadzie 1945 pierwszym transportem wrócił do Polski. Włączył się w działalność Polskiego Stronnictwa Ludowego Stanisława Mikołajczyka, za co był aresztowany i represjonowany. W latach 1946-1957 dziewięć razy zwalniany z pracy lub jej pozbawiany.
W latach 1945 -1948 studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 1946 rozpoczął pracę w szkolnictwie średnim zawodowym. W 1952 uzyskał dyplom inżyniera hydrologa na Politechnice Warszaw, w 1970 - tytuł magistra pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Na tejże uczelni ukończył w 1974 studia podyplomowe w zakresie ekonomiki i zarządzania szkolnictwem.
Pracował jako starszy asystent w Wojskowej Akademii Technicznej, wykładowca w Szkole Głównej Służby Zagranicznej, a także Podyplomowym Studium Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Posiadał także dyplomy nauczyciela uprawniające do nauczania matematyki i stenografii w szkołach zawodowych. W 1958 otrzymał tytuł zastępcy profesora. Posiadał III stopień specjalizacji zawodowej w zakresie nauczania przedmiotów ekonomicznych. Głównym jego dorobkiem organizacyjnym i pedagogicznym było założenie w 1957 pierwszej szkoły dla absolwentów liceów ogólnokształcących – Państwowego Studium Stenotypii i Języków Obcych w Warszawie. Dyrektorem tej placówki był do chwili przejścia na emeryturę, tzn. do 1993.
W 1991 założył i prowadził First Business College - Prywatne Policealne Studium handlowe.
W 1991 dekretem Prymasa Polski powołany do Rady Duszpasterskiej Archidiecezji w Warszawie.
W 1993 Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych przyznał mu uprawnienia kombatanckie.
W 1993 założył Prywatną Wyższą Szkołę Handlową - obecnie: Szkoła Handlu i Prawa. W 1996 r. rozpoczęto budowę siedziby uczelni; 4 lipca 1996 r. wmurowano i poświęcono kamień węgielny pod budowę campusu przy ulicy Świeradowskiej 43 w Warszawie.
1 lipca 1999 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy: "Metody kreowania i organizacji szkół wyższych na przykładzie Wyższej Szkoły Handlu i Prawa" obronionej w Instytucie Organizacji i Zarządzania w Przemyśle „ORGMASZ”. Promotor: Prof. dr hab. Irena Hejduk - Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle „ORGMASZ” Recenzenci: Prof. dr hab. Władysław Radzikowski - Uniwersytet Warszawski oraz Prof. dr hab. Alfred Czermiński - Uniwersytet Gdański
30 marca 2000 r. był pierwszym dniem pracy dr. Ryszarda Łazarskiego w nowej siedzibie Uczelni i, niestety, ostatnim. Zmarł 8 kwietnia 2000 roku.
Po śmierci dr. Ryszarda Łazarskiego w uznaniu Jego zasług oraz dorobku zawodowego Minister Edukacji Narodowej podjął w czerwcu 2000 r. uchwałę o nadaniu szkole imienia jej Założyciela.
Autor i współautor wielu podręczników szkolnych i publikacji z dziedziny szkolnictwa średniego i policealnego - ogólnokształcącego i zawodowego, podręczników z dziedziny stenografii - krótkim, zwięzłym zapisie słów i stenofonotypii - wspomagania zapisywania tekstu i odtwarzania go za pomocą technicznych środków zapisu głosu, np.: dyktafonu lub magnetofonu - podręczniki te napisał wspólnie z żoną Teresą Łazarską, która przez wiele lat była pedagogiem Państwowego Studium Stenotypii i Języków Obcych, a następnie kanclerzem Wyższej Szkoły Handlowej (zmarła 8 lutego 1996 roku).
Jego zainteresowania ekonomiczne zaowocowały w latach 1995-1996 popularyzowaniem różnych form kształcenia zawodowego szkół wyższych europejskich (Anglia, Holandia, Austria, Szwajcaria, Niemcy - wydania książkowe 1995-1996).
Przez szereg kadencji sprawował mandat radnego Stołecznej Rady Narodowej z rekomendacji Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Był m.in. wiceprzewodniczącym Komisji Nauki i Oświaty oraz przewodniczącym Komisji Nazewnictwa w Radzie Narodowej.
Był współzałożycielem Towarzystwa Polska-Austria, członkiem Światowego Związku Żołnierzy AK i Związku Powstańców Warszawskich.
Napisał książkę: Polegli w Powstaniu Warszawskim na Mokotowie lub przed Powstaniem. Jeńcy wojenni Stalagu XB Sandbostel, wydaną przez PSSiJO w 1995 roku.
Był także autorem książki wydanej przez Wyższą Szkołę Handlu i Prawa w 1999 roku zawierającej  protokóły z posiedzeń Społecznego Komitetu Budowy Pomnika "Bohaterów Powstania Warszawskiego 1944" w okresie lipiec 1984-maj 1992, przygotowanych na podstawie materiałów archiwalnych Związku Powstańców Warszawskich Ryszard Łazarski, opatrzonych wstępem przez Lesława Bartelskiego.
„Niepokorny optymista” – jak o Nim mówiono - niezwykle zaangażowany we wszystko, co robił, tryskał wciąż nowymi pomysłami, czasem zdawałoby się wręcz nierealnymi, ale On je realizował. Wszystko musiało być dopracowane do ostatniego szczegółu; bardzo wymagający, ale jednocześnie pełen zrozumienia i przyjaźni w stosunku do młodzieży i współpracowników. Zawsze znajdował czas, aby porozmawiać, doradzić, pomóc. Współpracownicy i studenci wspominają Go jako człowieka o niespożytej energii i ogromnej życzliwości, umiejącego cieszyć się sukcesami innych i tak zwyczajnie po ludzku dobrego.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Warszawski Krzyż Powstańczy
• Krzyż Partyzancki
• Krzyż Armii Krajowej (1982 w Londynie)
• Medal za Warszawę 1939-1945
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Odznaka Weterana Walk o Niepodległość. (1995)

Wyróżnienia

• Nagroda I stopnia Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1972 i 1977)
• Nagroda specjalna Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej (1982).
• Nagroda m.st. Warszawy za wybitne zasługi dla miasta (1987)

Strz. Ryszard Łazarski

Obóz jeniecki Stalag XB w Sandbostel

   
Dwie z opracowanych książek
WSiP 1984   PSSiJO 1995

   
Dwie z oracowanych książek
First Business College 1995   WSHiP 1999


Budynek Uczelni Łazarskiego


Grób Ryszarda Łazarskiego na Cmentarzu Powązkowskim
kwatera P rząd 3 miejsce 8
http://www.ramotowscy.pl/strona-Plik:Ryszard_%C5%81azarski_gr%C3%B3b.JPG.asp


Uroczystości przed pomnikiem Mokotów Walczy 1944 w Parku im. im. gen. Gustawa Orlicza-Dreszera w sierpniu 2015 r.
W uroczystości wzięli udział powstańcy i weterani II wojny światowej. Uczestniczyli w nich także m.in.: premier Ewa Kopacz, marszałek Sejmu Małgorzata Kidawa-Błońska, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego Jan Ołdakowski, i burmistrz Mokotowa Bogdan Olesiński, a także kompanie honorowe Wojska Polskiego, policji, straży miejskiej, harcerze ZHP i ZHR oraz mieszkańcy Warszawy.
Z ramienia Uczelni Łazarskiego uczestniczyli Prezydent Juliusz Madej i Sekretarz Uczelni Krystyna Fórmaniak. W swoim przemówieniu Pan Wojciech Militz ps. "Bystry", prezes Środowiska Pułku AK Baszta, Mokotowskich Oddziałów Powstańczych wspominał założyciela naszej uczelni - Ryszarda Łazarskiego, jego zaangażowanie w stworzenie wyjątkowego miejsca związanego z Pułkiem Baszta jakim jest Uczelnia Łazarskiego.


Pan Eugeniusz Tyrajski ps. "Sęp" - Wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich razem z Panem Ryszardem Brzozowskim ps. "Krak" i Prezydent Uczelni Łazarski na obchodach 72 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego w sierpniu 2016 r.

Eugeniusz Tyrajski ps. Sęk - Wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich

1. Eugeniusz Ajewski: Mokotów walczy Biogramy 1939-1944 Tom 5, Wyższa Szkoła Handlu i Prawa, Warszawa 1999
2. Eugeniusz Ajewski: Mokotów walczy 1944, Warszawa 1990
3. http://orgmasz.pl/przewody-doktorskie.html
4. http://www.lazarski.pl/wykladowcy/ryszard-lazarski/
5. http://www.lazarski.pl/fileadmin/user_upload/dokumenty/Regulamin_Izby_Pamieci_Pulku_AK_Baszta_i_Walk_Powstanczych_Oddzialow_Armii_Krajowej_na_Mokotowie.pdf
6. http://www.1944.pl/powstancze-biogramy/ryszard-lazarski,223.html
7. https://www.facebook.com/uczelnia.lazarskiego/photos/a.205292049598566.43460.195021347292303/899341736860257/?type=3&theater
8. http://www.info-pc.home.pl/whatfor/baza/baszta.htm
9. http://www.lazarski.pl/o-uczelni/organizacje-spoleczne-i-studenckie/izba-pamieci/
10. http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Q3jf2aDlhMAJ:www.lazarski.pl/o-uczelni/centrum-prasowe/news/uczelnia-lazarskiego-na-obchodach-72-rocznicy-wybuchu-powstania-warszawskiego/+&cd=3&hl=pl&ct=clnk&gl=pl

• Janusz Beksiak
• Wiesław Chrzanowski
• Aleksander Müller
• Tadeusz Płużański