Tadeusz Kossakowski

Tadeusz Kossakowski

Tadeusz Kossakowski, generał dywizji, ps. „ Krystynek” ( ur. 27 I 1888 w Kiszyniowie, zm. 24 IX 1965 w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, kw. A- 2, rząd 3 grób 13).

Okres przed II wojną światową

Szkołę realną ukończył w Chersoniu. We Lwowie, do którego przeprowadził się wraz z rodzicami, ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. Od 1909 w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim w którym uczęszczał na kurs oficerski. Z rąk Józefa Piłsudskiego otrzymał znak oficerski „ Parasol”. Jak strzelec używał pseudonimu „ Kirgiz”. W 1914 jako poddany rosyjski, po zdobyciu Lwowa przez Rosjan, został zmobilizowany i przydzielony do Czugujewskiej Szkoły Wojskowej w Czuhujiwie. 1 IX 1915 awansowany do stopnia chorążego i wysłany na front. Dowodził kompanią piechoty , później batalionem. W 1917 awansowany do stopnia podporucznika i przeniesiony do wojsk inżynieryjnych. Po rewolucji lutowej 1917 w Rosji i upadku caratu, we IX 1917 przeszedł do 1 Korpusu Polskiego gen. J. Dowbór- Musnickiego i rozpoczął służbę w 2 kompanii telegraficznej. Po rozbrojeniu Korpusu przez Niemców w maju 1918, zasilił szeregi POW. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Początkowo w 1 Pułku Telegraficznym i w wojskach inżynieryjnych. Od kwietnia do października 1919 był d-ca kompanii saperów 2 DP Leg. Do końca 1921 d-ca 2 batalionu saperów, zaś w 1924 d-ca batalionu maszynowego saperów w Nowym Dworze Mazowieckim. W 1921 ukończył kurs inżynieryjny, w 1923 studia inżynierskie we Francji. Awansowany do stopnia podpułkownika w 1922. Zanim w listopadzie 1925 objął stanowisko z-cy szefa Departamentu Inżynierii MSW, był szefem Zaopatrzenia Inżynierii Saperów w Warszawie i d-ca pułku saperów w Puławach. Szefem Departamentu Zaopatrzenia Inżynierii został 27 IV 1927. 1 stycznia 1928 awansował do stopnia pułkownika. Był gorącym zwolennikiem rozwoju broni pancernej, popierał zmotoryzowanie armii, stąd w 1930 został d-cą Broni Pancernych, jednocześnie pozostawał szefem Departamentu Inżynierii. Za jego staraniem wprowadzono do seryjnej produkcji tankietki, zakupiono czołgi Vickers i opracowano doskonały polski czołg 7 TP. W marcu 1936 ustąpił ze stanowiska d-cy Broni Pancernych i został d-cą Saperów w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Tradycyjnie dla armii II Rzeczpospolitej awansował 19 III (dzień imienin marszałka J. Piłsudskiego) 1939 do stopnia generała brygady.

Okres II wojny światowej

W kampanii wrześniowej 1939 do 7 IX w obronie Warszawy. Internowany w Rumunii, skąd przedostał się do Francji, gdzie został d-ca saperów w Sztabie Naczelnego Wodza gen. Wł. Sikorskiego. Od IX 1940 do X 1941 z-ca d-cy 1 Brygady Strzelców ds. motoryzacji. W Cumberly w Wielkiej Brytanii uczestniczył w kursie wyższych d-ców armii sprzymierzonych. Do VI 1942 pełnił funkcję z-cy dowódcy I Korpusu Polskiego ds. motoryzacji, a zarazem dowodził saperami korpusu. Po przeniesieniu na Bliski Wschód do 2 Korpusu Polskiego został z-cą d-cy ds. motoryzacji, później d-ca broni pancernej, motorowej i służb technicznych, z-ca d-cy bazy i etapów, z-ca d-cy 2 Brygady Czołgów. Od 17 XII 1943 w dyspozycji Naczelnego Wodza. Po przeszkoleniu we Włoszech został przygotowany do pracy w okupowanym kraju. Został przerzucony do Polski w operacji „ Most II” 30 V 1944, był najstarszym z Cichociemnych, bo w momencie skoku miał 56 lat i zgodnie ze zwyczajem, w dniu przylotu został awansowany do stopnia generała dywizji. Otrzymał przydział do Wydziału Broni Szybkich Oddziału III KG AK. Kierował zakładami produkcji broni. W Powstaniu Warszawskim do 23 VIII walczył jako ochotnik- strzelec w drużynie szturmowej pchor. „ Blizny” w Śródmieściu Południe, następnie kierował produkcją środków walki w sztabie Podobwodu Śródmieście Południowe i na szczeblu Komendy Okręgu Warszawskiego AK. Jednocześnie był od 8 IX 1944 d-cą Legii Oficerskiej podporządkowanej komendantowi Podobwodu Śródmieście Południowe. Po upadku Powstania trafił do oflagów XVIII- 73 Landwasser, IV C- Colditz, XVIII C Markt Pongau, nr jeniecki 4446.

Okres po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu zgłosił się do PSZ i wyjechał do Londynu. Powrócił do kraju w 1945 i podjął pracę w biurach projektowych.

Odznaczenia i nagrody

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • Krzyż Walecznych cztrokrotnie
  • Krzyż Niepodległości
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Oficer Legii Honorowej ( Francja)
  • Oficer Orderu Korony Rumunii
  • Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii
  • Komandor Orderu Korony Włoch

Czy wiesz, że ...