Żołnierz II Brygady 2 Pułku Legionów Polskich, uczestnik wojny polsko- ukraińskiej 1918- 1919 i polsko-bolszewickiej 1919- 1921. Od listopada 1918 w WP, był d-cą plutonu w 39 Pułku Strzelców Kaniowskich, następnie w 19 Pułku Piechoty. Przeniesiony do rezerwy w 1932 w stopniu porucznika.

Pracował jako policjant we Lwowie, potem jako urzędnik skarbowy w Warszawie. Działacz Stronnictwa Narodowego. Po poślubieniu Haliny Gościmskiej zamieszkał w jej posiadłości pod Garwolinem.

We wrześniu 1939 niezmobilizowany.

W konspiracji od jesieni 1939; początkowo działał w wywiadzie na terenie Garwolina, od 1941 oficer NOW na terenie Warszawy; w 1942 awansowany do stopnia kapitana rezerwy artylerii i mianowany komendantem Podokręgu Zewnętrznego NOW; od 1943 dowódca organizowanego batalionu NOW „Karol”. W 1944 awansowany do stopnia majora.

W Powstaniu w Śródmieściu Płn. Od 4.08.1944 d-ca zgrupowania „Chrobry II”; ciężko ranny 26 VIII; po wyjściu ze szpitala 4.09.1944 ponownie objął dowodzenie Zgrupowaniem.

Po kapitulacji w niewoli jeniec Stalagu Lamsdorf i Oflagu Woldenberg.

Powrócił do kraju w 1946 i jako osadnik wojskowy prowadził gospodarstwo rolne koło Trzebnicy na Ziemiach Zachodnich (woj. wrocławskie). Pod koniec lat 70-tych przeniósł się pod Warszawę do wsi Drzewicz Nowy gm. Wiskitki, gdzie zmarł.Odznaczony:

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości.