Hej chłopcy bagnet na broń (słowa i muzyka Krystyna Irena Krahelska, 1942 rok)
Był synem Jana i Barbary Wagińskich. Miał siostrę Hannę, której mąż też był żołnierzem AK.
Studiował prawo na konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim.
Uzyskał stopień kaprala podchorążego w Armii Krajowej, walczył w oddziale partyzanckim AK w okolicach Kraśnika.
9 lipca 1944 r. zawarł związek małżeński z Aleksandrą Buchalczyk w Katedrze w Warszawie. Jej rodzice byli żołnierzami AK.
W czasie Powstania Warszawskiego walczył na Starym Mieście w kompanii "Wkra" batalionu "Łukasiński" Armii Krajowej, pełniąc funkcję adiutanta dowódcy kompanii por. Stanisława Poteralskiego ps. "Szczepański".
Zgłosił się do tego oddziału, ponieważ nie mógł dotrzeć do swojego miejsca zgrupowania na Pradze po drugiej stronie Wisły, a mieszkał na Starym Mieście. Decydującym argumentem przy przyjęciu do kompanii Wkra było posiadanie pistoletu Vis. Pistolet ten, wspólnie z żoną dostarczył do miejsca zamieszkania furmanką z Magadalenki. Broń była ukryta pod przewożonymi jarzynami, w czasie podróży szczęśliwie przeszli przez kilka kontroli napotkanych patroli niemieckich.
20 sierpnia z kolegami wrócił ze służby na barykadzie. Gdy czyścili broń, nadleciał niemiecki samolot i ostrzelał ich z broni pokładowej, „Konrad” został trafiony w plecy, miał wiele ran. Od śmierci uratował go gruby skórzany portfel, który nosił w tylnej kieszeni spodni. Osłabił on siłę rażenia pocisku, który nie dotarł do kości miednicy.
Został umieszczony w pobliskim szptaliku powstańczym, a po kilku dniach przeniesiony do Centralnego Szpitalu Chirurgicznego nr 1 przy ul. Długiej 7.
Ciężki stan zdrowia umiemożliwił przetransportowanie kanałami do Śródmieścia, został w szpitalu razem z wieloma innymi rannymi.
Rano 2 września 1944 roku do szpitala weszli żołnierze niemieccy i ukraiński, zabronili wyniesienia go na noszach.
Po niedługim czasie wymordowani zostali wszyscy ciężko ranni, a wśród nich Włodzimierz Wagiński.
Włodzimierz Wagiński z ojcem Janem
Włodzimierz Wagiński z bratem matki Jerzym Markuszewskim
Zdjęcie ślubne
Świadectwo ślubu
Aleksandra Buchalczyk ma podany zaniżony wiek i zmienione imię z obawy przed wywiezieniem na roboty do Niemiec
Kolejne sześć zdjęć przedstawia przestrzelony portfel i jego zawartość:
Symboliczny grób na cmentarzu na Starych Powązkach, w którym pochowani są Jego Rodzice.
Informacja na Murze Pamięci w Muzeum Powstania Warszawskiego, kolumna 142 pozycja 59
Tablica na ścianie dawnego Centralnego Szpitala Chirurgicznego - obecnie Archiwum Główne Akt Nowych
Pośmiertnie nadane (5 maja 1995 r.) cztery odznaczenia: Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej i Medal za Warszawę 1939-1945.
• Batalion Armii Krajowej "Łukasiński"
• Wojenne i powstańcze wspomnienia
• Długa 7 w Powstaniu Warszawskim
Pozwolenie na umieszczenie tabliczki
Włodzimierz Wagiński
Włodzimierz Janusz Leszek Wagiński (ur. 5.05.1922 r. w Warszawie, zm. 2.09.1944), ps. "Konrad", nazwisko konspiracyjne Lech Podosowski, żołnierz Armii Krajowej, kpr. pchor.
Hej chłopcy bagnet na broń (słowa i muzyka Krystyna Irena Krahelska, 1942 rok)
Był synem Jana i Barbary Wagińskich. Miał siostrę Hannę, której mąż też był żołnierzem AK.
Studiował prawo na konspiracyjnym Uniwersytecie Warszawskim.
Uzyskał stopień kaprala podchorążego w Armii Krajowej, walczył w oddziale partyzanckim AK w okolicach Kraśnika.
9 lipca 1944 r. zawarł związek małżeński z Aleksandrą Buchalczyk w Katedrze w Warszawie. Jej rodzice byli żołnierzami AK.
W czasie Powstania Warszawskiego walczył na Starym Mieście w kompanii "Wkra" batalionu "Łukasiński" Armii Krajowej, pełniąc funkcję adiutanta dowódcy kompanii por. Stanisława Poteralskiego ps. "Szczepański".
Zgłosił się do tego oddziału, ponieważ nie mógł dotrzeć do swojego miejsca zgrupowania na Pradze po drugiej stronie Wisły, a mieszkał na Starym Mieście. Decydującym argumentem przy przyjęciu do kompanii Wkra było posiadanie pistoletu Vis. Pistolet ten, wspólnie z żoną dostarczył do miejsca zamieszkania furmanką z Magadalenki. Broń była ukryta pod przewożonymi jarzynami, w czasie podróży szczęśliwie przeszli przez kilka kontroli napotkanych patroli niemieckich.
20 sierpnia z kolegami wrócił ze służby na barykadzie. Gdy czyścili broń, nadleciał niemiecki samolot i ostrzelał ich z broni pokładowej, „Konrad” został trafiony w plecy, miał wiele ran. Od śmierci uratował go gruby skórzany portfel, który nosił w tylnej kieszeni spodni. Osłabił on siłę rażenia pocisku, który nie dotarł do kości miednicy.
Został umieszczony w pobliskim szptaliku powstańczym, a po kilku dniach przeniesiony do Centralnego Szpitalu Chirurgicznego nr 1 przy ul. Długiej 7.
Ciężki stan zdrowia umiemożliwił przetransportowanie kanałami do Śródmieścia, został w szpitalu razem z wieloma innymi rannymi.
Rano 2 września 1944 roku do szpitala weszli żołnierze niemieccy i ukraiński, zabronili wyniesienia go na noszach.
Po niedługim czasie wymordowani zostali wszyscy ciężko ranni, a wśród nich Włodzimierz Wagiński.
Zdjęcia
Włodzimierz Wagiński z ojcem Janem
Włodzimierz Wagiński z bratem matki Jerzym Markuszewskim
Zdjęcie ślubne
Świadectwo ślubu
Aleksandra Buchalczyk ma podany zaniżony wiek i zmienione imię z obawy przed wywiezieniem na roboty do Niemiec
Kolejne sześć zdjęć przedstawia przestrzelony portfel i jego zawartość:
Symboliczny grób na cmentarzu na Starych Powązkach, w którym pochowani są Jego Rodzice.
Informacja na Murze Pamięci w Muzeum Powstania Warszawskiego, kolumna 142 pozycja 59
Tablica na ścianie dawnego Centralnego Szpitala Chirurgicznego - obecnie Archiwum Główne Akt Nowych
Pośmiertnie nadane (5 maja 1995 r.) cztery odznaczenia: Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej i Medal za Warszawę 1939-1945.
• Batalion Armii Krajowej "Łukasiński"
• Wojenne i powstańcze wspomnienia
• Długa 7 w Powstaniu Warszawskim
Pozwolenie na umieszczenie tabliczki