
Witold Zieliński (ur. 17.09.1909 r. w Otwocku, zm. 15.10.1993 r.), ps. „Sokołowiak”, sierżant
Od 1942 r. w szeregach 103 kompanii AK baonu „Bończa” z siedzibą przy ul. Dobrej 6 jako dowódca plutonu w tej kompanii, której szefem był Stanisław Filarski, W jego mieszkaniu przy ul. Franciszkańskiej 15 odbywało się werbowanie i szkolenie nowych członków, odprawy kolporterów prasy oraz znajdował się magazyn broni.
1.08.1944 r. na rozkaz dowódcy poszedł z meldunkiem na Żoliborz; wrócił na Starówkę 2.08. i już nie dotarł do swojej macierzystej kompanii; udał się na Długą 29 do dowództwa batalionu W. Łukasiński i został przydzielony do kpt. „Topora”, zajmował się zaopatrzeniem. Wchodził w skład pocztu dowódcy batalionu.
Po zakończeniu Powstania wyszedł z miasta z ludnością cywilną.
Po wojnie pracował w mokotowskiej służbie zdrowia, a następnie przez wiele lat był pracownikiem Wydawnictw Komunikacji i Łączności, skąd przeszedł na emeryturę.
Dużo pracował społecznie, ciesząc się zaufaniem współpracowników. W pełni oddawał się sprawom kultury i ochrony zabytków w Polsce. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Z jego inicjatywy w 1981 r. powstał Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzem Bródnowskim. W 1984 r. został jego prezesem, a kiedy u schyłku życia zabrakło sił, dożywotnio pełnił funkcję honorowego prezesa tego komitetu.
W 1987 r. doprowadził do powstania i odsłonięcia pomnika ostatniego przywódcy Powstania Styczniowego ks. generała Stanisława Brzózki - legendarnego bojownika o wolność narodową i Kościoła. Pomnik powstał we wsi Sypytki koło Sokołowa Podlaskiego, gdzie ks. Brzózka ukrywał się, został aresztowany i stracony publicznie w 1865 r.
Odznaczony licznymi odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żródło