Tadeusz Daab
Tadeusz Daab, ps. "Lech", ur. 15 lutego 1915 roku w Warszawie, zm. 27 lutego 2015 roku w Warszawie 2015, syn Juliusza i Matyldy. Zmarł 1 grudnia 1976 roku. Pochowany na Cmentarzu parafii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus - Warszawa Włochy
Podporucznik. W czasie Powstania był w oddziale IV Obwód "Grzymała" (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej - dowódca plutonu minerskiego. Ranny podczas w ataku na Dom Akademicki. Po klęsce Powstania przeszedł gehennę w obozie koncentracyjnym w
Buchenwaldzie. Po wyzwoleniu przebywał w obozie przejściowym w Alveslohe około 30 km od Hamburga do chwili wyjazdu do Polski.
Po wojnie pracował w Ministerstwie Komunikacji na ul. Chałubińskiego.
....... -" jeszcze w 1942 r. powstał w obwodzie pluton
minerski,którego organizatorem i pierwszym dowódcą był kpt. Pankiewicz. Po
objęciu przez Pankiewicza zgrupowania w 1 rejonie dowódcą plutonu
minerskiego został dotychczasowy dowódca jednej z drużyn pchor., awansowany w
1944 r. do stopnia ppor.., Tadeusz Daab-"Lech", młodszy brat
dowódcy batalionu "Odwet", Witolda Daaba.
Podstawowym celem, do którego przygotowywał się systematycznie pluton, był
jego przyszły udział w powstaniu.
Część tych przygotowań stanowiły ćwiczenia praktyczne patroli minerskich w
terenie z udziałem ładunków wybuchowych i zapalających, dokonywane na taborze
kolejowym, m.in.w rejonie Dworca Zachodniego i Towarowego. Pluton
spełniał w ten sposób niejako zadania oddziału dywersji kolejowej obwodu."
(przypis 245: Relacja M.Pankiewicza, ankieta Komisji Historycznej ZBOWiD
Ochota)(Józef K. Wroniszewski OCHOTA 1939-1945)
"Próbę, bezskuteczną, podjęła osłaniana przez granatowego policjanta
sekcja minerska z dowódcą plutonu minerskiego ppor. Tadeuszem Daabem -
"Lechem" na czele.
Żołnierze poszli zdecydowanie do przodu, drogę do zasieków przebyli w
kilkanacie sekund. Pokonanie jednak zasieków okazało się zbyt trudne. Na
zasiekach powstańcy wpadli w zmasowany ogień doskonale przygotowanego do
obrony nieprzyjaciela. .. sam ppor."Lech",ranny wyczołgał się
z trudem spod ognia." (Józef K. Wroniszewski OCHOTA 1939-1945)